Samenvatting: Alessandro Egitto voelt zich vanaf zijn geboorte in de schaduw gesteld van zijn oudere zus. Nu hij volwassen is wordt hij nog dagelijks geconfronteerd met zijn pijnlijke herinneringen aan de destructieve wijze waarop zijn ouders het vertrouwen van hun beide kinderen langzamerhand hebben vernietigd.
Alessandro werkt als legerarts in Afghanistan, waar zijn compagnie voor zes maanden is gestationeerd in Gulistan. Samen met hem zijn duizenden soldaten uitgezonden, allen jongemannen die een beladen verleden met zich meedragen en die hun alledaagse bestaan wilden verruilen voor een avontuurlijk leven in vijandig gebied.
Ik vond De eenzaamheid van de priemgetallen zo ongelooflijk mooi dat ik meer wilde lezen van Giordano. Bij het uitkomen van zijn Het menselijk lichaam bleek echter algauw dat het thema van het boek helemaal anders was en vandaar heb ik lang geaarzeld of ik het wel zou kopen. Maar ziet, als ge dan boekenbons krijgt waar ge niet weet wat anders mee te doen, belanden er al eens boeken in uw kast die er anders niet zouden zijn beland.
We volgen een groep jonge, Italiaanse mannen naar de woestijn van Irak en de zinloze oorlog tegen het terrorisme. Ze vallen ten prooi aan het klimaat, slecht voedsel, verveling en heimwee. We krijgen als lezer een unieke toegang tot hun hoofd, hun gedachten, hun gevoelens, totdat het lijkt alsof je er zelf bij bent, als soldaat onder de soldaten. Het verhaal bouwt zo’n beetje op naar een verschrikkelijke gebeurtenis, wanneer de mannen (en een vrouw) er op uit moeten om een konvooi vrachtwagens te escorteren door een gebied vol mijnen. Het is slechts een kwestie van tijd voor ze in een hinderlaag lopen.
Het boek bevat geen verrassingen; zelfs het ongeval/de aanval was vrij goed te voorspellen. Je moet het dus zeker niet lezen voor de spannende elementen, want dat is ook helemaal niet de bedoeling geweest van de schrijver. Zijn eerste roman zal me meer bijblijven omwille van het thema; oorlog e.d. kan me in principe gestolen worden maar het was wel boeiend om in het hoofd van de soldaten te kruipen en voor korte tijd met hen mee te leven.
Leeshutje 